نقد و بررسی جامع رنو ساندرو: هاچبک اقتصادی با تمرکز بر عملکرد روزمره
رنو ساندرو، هاچبک اقتصادی رنو که بر پایه پلتفرم تندر ۹۰ ساخته شده، از سال ۱۳۹۴ توسط پارس خودرو وارد بازار ایران شد. این خودرو که ریشه در مدل داچیا ساندرو رومانیایی دارد، به عنوان گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه برای خانواده‌های ایرانی معرفی گردید. با وجود توقف تولید نسل اول در ایران به دلیل تحریم‌ها در سال ۹۸، ساندرو همچنان در بازار دست‌دوم حضور پررنگی دارد. در این نقد و بررسی رنو ساندرو، به جنبه‌های مختلف از طراحی تا عملکرد فنی می‌پردازیم تا تصویری واقع‌بینانه از این خودرو ارائه دهیم.
تاریخچه و ورود به بازار ایران
ساندرو بر اساس مدل لوگان داچیا توسعه یافت و در سال ۲۰۰۸ به بازار جهانی معرفی شد. در ایران، پارس خودرو نسخه هاچبک آن را با نام ساندرو عرضه کرد و همزمان مدل کراس‌اوور استپ‌وی نیز به بازار رسید. تولید نسل اول در ایران با گیربکس‌های دستی و اتوماتیک ادامه یافت، اما مدل‌های عرضه‌شده نسل قدیمی هستند در حالی که نسل سوم از سال ۲۰۲۰ در بازارهای جهانی پرفروش است. این تأخیر در به‌روزرسانی، یکی از نقاط ضعف ساندرو در برابر رقبای چینی مانند لیفان X۵۰ یا برلیانس H۳۲۰ به شمار می‌رود.
طراحی ظاهری رنو ساندرو
طراحی خارجی ساندرو ساده و محافظه‌کارانه است و فاقد جذابیت‌های مدرن است. در نمای جلو، چراغ‌های بزرگ و جلوپنجره مشکی با لوگوی رنو، ظاهری معمولی ایجاد کرده‌اند. سپر ساده و بدون عناصر اسپرت، حس اقتصادی بودن را القا می‌کند. نمای جانبی با لاستیک‌های کوچک‌تر از حد انتظار و درب‌های بدون حجم خاص، یکنواختی ناخوشایندی دارد، هرچند برآمدگی رکاب کمی تنوع می‌بخشد. عقب خودرو با چراغ‌های ایستاده قرمز و برف‌پاک‌کن بزرگ، دید خوبی فراهم می‌کند اما سپر ساده و چراغ خطر کوچک، کلیت را معمولی نگه می‌دارد. در مقایسه با هاچبک‌های جدید بازار، ساندرو قدیمی به نظر می‌رسد و نسبت به مدل‌های بین‌المللی ضعیف‌تر عمل کرده است.
طراحی داخلی و فضای کابین
کابین ساندرو جادار است و برای پنج سرنشین بزرگسال مناسب، با فضای سر و پای کافی در ردیف عقب برای افراد تا ۱۸۰ سانتی‌متر قد. صندوق عقب ۳۲۰ لیتری قابل قبول است اما کمتر از تندر ۹۰. داشبورد ساده و قدیمی شبیه ال ۹۰ است، با فرمان خوش‌دست اما بدون دکمه‌های کنترلی پیشرفته. نشان‌دهنده‌ها خوانا اما نوردهی ضعیف در روز مشکل‌ساز است. پنل درب‌ها ابتدایی و کنسول میانی پراکنده، فاقد زیبایی‌شناسی است. صندلی‌ها معمولی و بدون حمایت جانبی مناسب، با پوشش پارچه‌ای نرم اما راحتی کمتر از پراید. تهویه دستی کارآمد است اما در گرمای تهران به خنکی مطلوب نمی‌رسد. کلیت کابین اقتصادی و بدون تجملات است و حس کیفیت پایینی منتقل می‌کند.
مشخصات فنی و عملکرد موتور
ساندرو از پیشرانه ۱.۶ لیتری ۱۶ سوپاپ با ۱۰۵ اسب بخار قدرت و ۱۴۰ نیوتن‌متر گشتاور استفاده می‌کند، مشابه تندر ۹۰. گیربکس ۵ سرعته دستی JHQ (از ۹۶) یا ۴ سرعته اتوماتیک موجود است. شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر برای دستی ۱۰.۵ ثانیه و اتوماتیک ۱۱.۵ ثانیه است، با حداکثر سرعت ۱۷۵ و ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت. مصرف سوخت ترکیبی ۶.۷ لیتر برای دستی و ۷.۳ برای اتوماتیک، استاندارد یورو ۴ دارد. ابعاد ۴۰۲۰×۱۷۴۶×۱۵۳۴ میلیمتر با فاصله محوری ۲۵۸۸ میلیمتر، وزن ۱۱۰۵ تا ۱۱۴۶ کیلوگرم. تعلیق جلو مک‌فرسون و عقب پیچشی، ترمز جلو دیسکی و عقب کاسه‌ای با ABS. فرمان هیدرولیک سفت است و پدال‌ها feedback ضعیفی می‌دهند.
تجربه رانندگی و سواری
رانندگی با ساندرو معمولی و بدون هیجان است. استارت زدن گاهی سخت و صدای موتور بلند شبیه خودروهای داخلی است. دید عالی از تمام جهات، نقطه قوت است اما سفتی فرمان و پدال‌ها آزاردهنده، به ویژه در ترافیک. جعبه‌دنده اتوماتیک گنگ عمل می‌کند و تعویض دنده‌ها با تأخیر، شتاب‌گیری آرام دارد اما ترمزها با ABS مؤثرند. صدای موتور در کابین زیاد و خسته‌کننده است، بیشتر از پارس. تعلیق متوسط، ناهمواری‌های کوچک را جذب می‌کند اما در پیچ‌ها و دست‌اندازهای ممتد، اتاق تکان می‌خورد. در حالت دستی، چابکی بیشتری حس می‌شود اما کلیت برای رانندگی روزمره مناسب است نه عملکرد اسپرت. در جاده‌های کوهستانی، دید خوب و تعادل قابل قبول اما فریاد موتور ناخوشایند است.
آپشن‌ها و امکانات رفاهی
ساندرو فاقد آپشن‌های مدرن است و رقبا جلوترند. استاندارد: آینه‌های برقی با گرم‌کن، کیسه هوا، ABS. از ۹۶، گزینه‌هایی مانند کروز کنترل، دوربین عقب، روکش چرم و دزدگیر تصویری اضافه شد اما پایه‌ای بدون آن‌هاست. فاقد کنترل پایداری، سنسورها، نمایشگر، سانروف یا صندلی برقی. تهویه دستی، رینگ آلومینیومی ۱۵ اینچی و شیشه‌های برقی، امکانات پایه را پوشش می‌دهد. مدل اتوماتیک گاهی با آپشن‌های سفارشی یافت می‌شود.
مزایا و معایب رنو ساندرو
- مزایا:
- کابین جادار و فضای مناسب برای خانواده
- استهلاک پایین و هزینه نگهداری مقرون‌به‌صرفه
- دید عالی راننده و ایمنی پایه خوب
- بازار دست‌دوم قوی و خدمات پس از فروش رنو
- معایب:
- طراحی قدیمی و فاقد جذابیت مدرن
- آپشن‌های محدود در مقایسه با رقبا
- صدای موتور بلند و سواری متوسط
- شتاب ضعیف در مدل اتوماتیک و فرمان سفت
در جمع‌بندی، رنو ساندرو گزینه‌ای اقتصادی برای استفاده شهری و خانوادگی است که با استهلاک کم و فضای جادار، نیازهای پایه را برآورده می‌کند اما در برابر رقبای جدیدتر، از نظر طراحی و امکانات عقب مانده. اگر به دنبال خودرویی ساده و بادوام بدون انتظار تجمل هستید، ساندرو مناسب است؛ иначе، گزینه‌های چینی مدرن‌تر را بررسی کنید.